Słownik pojęć

mieszanina substancji palnych w postaci gazu, pary, pyłu lub włókien z powietrzem, w warunkach atmosferycznych, w której po zapaleniu, spalanie rozprzestrzenia się na całą niespaloną mieszaninę.

stężenie palnego gazu, pary, pyłu lub włókien w powietrzu, poniżej którego nie utworzy się atmosfera wybuchowa. LEL jest skrótem angielskiego terminu lower explosive limit. W literaturze krajowej używa się skrótu DGW.

mieszanina substancji palnych w postaci gazu lub pary z powietrzem, w warunkach atmosferycznych, w której po zapaleniu, spalanie rozprzestrzenia się na całą niespaloną mieszaninę.

stężenie palnego gazu, pary, pyłu lub włókien w powietrzu, powyżej którego nie utworzy się atmosfera wybuchowa. UEL jest skrótem angielskiego terminu upper explosive limit. W literaturze krajowej używa się skrótu GGW.

maksymalne ciśnienie występujące w zamkniętym naczyniu podczas wybuchu atmosfery wybuchowej, oznaczone w określonych warunkach badania.

najmniejsza energia, która jest wystarczająca do spowodowania zapłonu najłatwiej zapalnej atmosfery wybuchowej w określonych warunkach badania.

ciśnienie wywierane w stanie równowagi ciała stałego lub cieczy z jej własną parą. Zależy ona od rodzaju substancji oraz temperatury.

najniższa temperatura gorącej powierzchni, w której najbardziej zapalna mieszanina pyłu z powietrzem ulega zapłonowi w określonych warunkach badania.

najniższa temperatura gorącej powierzchni, przy której warstwa pyłu ulega zapłonowi w określonych warunkach badania.

jest to pomieszczenie, w którym może wytworzyć się mieszanina wybuchowa, powstała z wydzielającej się takiej ilości palnych gazów, par, mgieł lub pyłów, której wybuch mógłby spowodować przyrost ciśnienia w tym pomieszczeniu przekraczający 5 kPa.

przestrzeń, w której występuje atmosfera wybuchowa lub można spodziewać się jej wystąpienia w takich ilościach, że wymaga to specjalnych środków zapobiegawczych dotyczących konstrukcji, instalowania i stosowania urządzeń.

substancja w postaci gazu, pary, cieczy, ciała stałego lub ich mieszaniny, zdolna wchodzić w egzotermiczną reakcję z powietrzem po zapaleniu.

najniższa temperatura ogrzanej powierzchni, przy której, w określonych warunkach, może wystąpić zapalenie substancji palnej w postaci mieszaniny gazu lub pary z powietrzem.

minimalna temperatura, przy której w określonych warunkach badania, z cieczy wydziela się palny gaz lub para w ilości wystarczającej do natychmiastowego zapłonu z zastosowaniem efektywnego źródła zapłonu.

przemieszczanie powietrza oraz jego wymiana na świeże powietrze w wyniku działania wiatru, występowania różnic temperatury lub wymuszane mechanicznie (np. wentylatorami lub odciągami). Rozróżnia się trzy stopnie wentylacji tj. wysoki, średni i niski oraz trzy rodzaje dostępności wentylacji tj. dobry, dostateczny i słaby.

gwałtowna reakcja utleniania lub rozkładu wywołująca wzrost temperatury, ciśnienia lub obu jednocześnie.

ilość palnego gazu, pary palnej cieczy lub pyłu uwalnianych w jednostce czasu ze źródła emisji.

gęstość gazu lub pary odniesiona do gęstości powietrza przy tym samym ciśnieniu i w tej samej temperaturze. (w przypadku powietrza jest równa 1,0).

punkt lub miejsce, z którego mogą się uwalniać do atmosfery gaz palny, para palna, ciecz palna lub pył tak, że może się utworzyć gazowa atmosfera wybuchowa.

jakiekolwiek źródło z energią dostateczną do zainicjowania palenia.