Klasyfikacja stref zagrożenia wybuchem
Oferujemy Państwu kompleksowe, a zarazem wyważone podejście do zagadnienia ochrony przed występowaniem atmosfer wybuchowych i właściwej klasyfikacji stref Ex. Nasze wieloletnie doświadczenie w tym zakresie podparte jest wynikami prac badawczych w warunkach rzeczywistych oraz zaangażowaniem zaawansowanych metod obliczeniowych w tym analiz CFD.
Zakres prac przy klasyfikacji stref zagrożenia wybuchem
Prace w tym zakresie obejmują wszystkie etapy życia obiektu / instalacji:
-
klasyfikacja stref zagrożenia wybuchem na etapie projektu – pozwala na eliminację błędnych założeń (ograniczenie środków) oraz właściwy dobór urządzeń w wykonaniu przeciwwybuchowym,
-
analiza stanu obecnego wraz z opracowaniem koncepcji dotyczącej możliwości poprawy bezpieczeństwa ukierunkowanej na zapobieganie występowaniu atmosfer wybuchowych. Naszym celem jest minimalizacja stref zagrożenia wybuchem oraz ograniczenie ich zasięgu, co bezpośrednio wpływa na wzrost bezpieczeństwa i ograniczenie kosztów związanych z zakupem sprzętu,
-
weryfikacja istniejących już stref zagrożenia wybuchem, szczególnie po zmianach wprowadzonych w zakresie instalacji procesowej lub na obiekcie, które mogą mieć istotny wpływ na poziom bezpieczeństwa wybuchowego,
Zgodnie z wymaganiami dyrektywy 1999/92/WE (ATEX USERS) użytkownik ma obowiązek przeprowadzenia oceny ryzyka wybuchu Dotyczy to zarówno nowoprojektowanych, jak i istniejących obiektów / instalacji przemysłowych. Klasyfikacja stref zagrożenia wybuchem to nie tylko obowiązek, to również narzędzie pozwalające na określenie zasięgu środków ochronnych niezbędnych do zachowania ciągłości pracy zakładu i ochrony bezpieczeństwa oraz zdrowia pracowników.
Czytaj dalej.
CZYM JEST STREFA ZAGROŻENIA WYBUCHEM?
Strefa zagrożenia wybuchem to obszar, w którym atmosfera wybuchowa może powstać wskutek zmieszania substancji palnych (w postaci gazów, par, mgieł czy pyłu) z powietrzem. Klasyfikacja stref opiera się na prawdopodobieństwie i czasie występowania atmosfery wybuchowej, co stanowi fundament zapewnienia bezpieczeństwa i higieny pracy w zakładach przemysłowych. Celem jest ochrona miejsc pracy, dobór odpowiednich środków zabezpieczających i minimalizowanie ryzyka eksplozji zgodnie z dyrektywą ATEX oraz rozporządzeniem ministra gospodarki z dnia 8 lipca 2010 roku.
Atmosfery wybuchowe mogą się pojawiać np. podczas magazynowania materiałów łatwopalnych, obsługi systemów odpylania czy prowadzenia procesów technologicznych. Aby ograniczyć ryzyko, kluczowa jest dokładna analiza źródeł emisji i precyzyjne określenie zasięgu stref – co także powinno być ujęte w dokumentacji, np. Ocenie Zagrożenia Wybuchem, Dokumencie Zabezpieczenia Przed Wybuchem (DZPW).
Klasyfikacja stref ex
Klasyfikacja stref zagrożenia wybuchem oparta jest na normach PN-EN IEC 60079‑10‑1 (dla gazów, par i mgieł) i PN-EN 60079‑10‑2 (dla pyłów), a także na wymogach Rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 8 lipca 2010 r., w sprawie minimalnych wymagań dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy związanych z możliwością wystąpienia w miejscu pracy atmosfery wybuchowej.
Strefy zagrożenia wybuchem dla gazów, par i mgieł
Wyróżnia się trzy strefy zagrożenia wybuchem gazów, par oraz mgieł:
-
Strefa 0 - wyznacza się ją, gdy atmosfera wybuchowa zawierająca mieszaninę z powietrzem substancji palnych w postaci gazów, par, mgieł, występuje stale, często lub przez długie okresy.
-
Strefa 1 - wyznaczana, gdy atmosfera wybuchowa zawierająca mieszaninę z powietrzem substancji palnych w postaci gazów, par, mgieł, może czasami wystąpić w trakcie normalnego działania.
-
Strefa 2 - zostaje wyznaczona, gdy przestrzeń, w której atmosfera wybuchowa zawierająca mieszaninę z powietrzem substancji palnych w postaci gazów, par, mgieł, nie występuje w trakcie normalnego działania, a w przypadku wystąpienia, utrzymuje się przez krótki okres.
Strefy zagrożenia wybuchem dla pyłów
W przypadku zagrożenia wybuchem pyłów wyznacza się następujące strefy zagrożenia:
-
Strefa 20 – miejsce, gdzie atmosfera wybuchowa w postaci obłoku palnego pyłu w powietrzu występuje stale, często lub przez długie okresy (np. wnętrza silosów, filtrów, cyklonów).
-
Strefa 21 – przestrzeń, w której atmosfera wybuchowa może czasami wystąpić w trakcie normalnej pracy, np. w strefie napełniania, tam, gdzie osady pyłu mogą tworzyć mieszaniny z powietrzem.
-
Strefa 22 – obszar, gdzie atmosfera wybuchowa nie występuje w trakcie normalnego działania, a jeśli się pojawi, to trwa krótko (np. wokół urządzeń odpylających, gdzie następuje osiadanie pyłu).
